De natuur… Ooh de natuur…
Als kind vond ik het maar saai, de boswandelingen met mijn opa die nietsvermoedend en goedbedoeld uitvoerige uiteenzettingen gaf over boomsoorten en vogelgezang. Ook biologie was later echt niet aan mij besteed.
Nu ik zelf mama ben, vind ik het zo vanzelfsprekend dat ik mijn kroost tot vervelens toe uitleg dat appels aan appelbomen groeien. Maar, je voelt mij al komen, vraag mij niet om een appelboom te herkennen. Enfin, eender welke boom, plant of bloem eigenlijk. Op een onbewoond eiland zou ik mezelf gegarandeerd vergiftigen. Met of zonder determinatietabel.
Als tiener verslond ik de boekenreeks ‘De Aardkinderen’ van Jean M. Auel. Hoe ze het leven beschrijft van de eerste mensen op een ongerepte aardbol vond ik op zich al fascinerend, maar wat me tot op vandaag nog steeds intrigeert, zijn de uiteenzettingen over hun medicijnvrouwen. Zomaar even de natuur ingaan, met kennis die alleen mondeling overgeleverd werd, en terugkomen met een plant die het kwaaltje in kwestie kon genezen.
Het was tijdens het lezen van die boeken dat ik besefte hoe absurd het was dat ik de conservenblikken in onze voorraadkast logischer vond dan kennis over planten. Dat ik de doosjes pijnstillers van Omega-Pharma meer vertrouwde dan de (voor mij) enigszins obscure kennis van één of andere plantkundige of homeopaat.
Ik vond dat behoorlijk ontnuchterend, tot het besef komen dat je zo ver van de natuur af staat dat je compleet afhankelijk bent van wat in de winkelrekken ligt. Dat onze evolutie niet op elk vlak vooruitgang heeft betekend.
Afhankelijk, maar wel gemakkelijk. Want je bent bezig, bezig met leven. Boodschappen doe je gewoon in de supermarkt, waar de indeling op zich er al voor zorgt dat je niet hoeft na te denken. Zo is er kaneel in theebuiltjes op de afdeling ‘thee’, kaneel in poedervorm staat tussen de kruiden en specerijen, terwijl je voor kaneelstokken het gangpad ‘taarten en cupcakes bakken’ nodig hebt. Ik ben lui en onwetend omdat de verkoop daardoor omhoog gaat.
Ik heb een beetje begeleiding nodig.
Enter Annelies.
Haar
Kruidbar is een verademing. De gedroogde planten en
kruiden staan zij aan zij in glazen potjes geduldig te wachten tot je even komt
kijken en ruiken. Ik haal het deksel van het potje ‘kamille’ en haal even
opgelucht adem als ik de bloemetjes herken. Ook de geur komt mij vaag bekend
voor, waarschijnlijk van de theebuiltjes die achteraan in mijn kast hun aroma
liggen te verliezen.
Wat later zet Annelies een kan kamillethee. Ik drink en vind
het zonde dat ik 31 ben moeten worden vooraleer ik te weten kwam hoe kamille
smaakt. Zo lekker, zo anders dan de smaken die ik gewoon ben. Voor de
volledigheid krijg ik nog wat uitleg. Van kamillethee word je rustig, worden je
kinderen rustig en je kan weinig verkeerd doen (zoals overdoseren). Ideaal voor
mijn beginnershanden.
Ik draai mij terug om naar de rekken en geniet van de
belofte die de rest van de potjes uitstralen. Ik kan ze in de toekomst allemaal
leren kennen, één voor één. Mét de deskundige uitleg van een herborist.
Misschien komt het toch nog goed, met mij en de natuur…
Naast mijn doos geurloze kamillethee, staat in diezelfde
keukenkast een niet zo bescheiden collectie pakjes theebuiltjes. Zwarte thee,
groene thee, witte thee, goede nacht-thee, energie-thee, chai-thee, muntthee…
Ja, ik drink ’s avonds graag een tasje thee. En ik ken het verschil tussen een
thee en een infusie. Toch iets waar ik in thuis ben, denk ik zelfvoldaan.
Think again. De thee die verkocht wordt in de
Kruidbar is
van een heel ander kaliber. De theeblaadjes worden met de hand geplukt, gewokt,
gedroogd en door een theemeester gekeurd. Aan ieder takje zitten twee blaadjes
en één knopje. Aan. Ieder. Takje. Het stof dat achterblijft nadat de thee
verpakt wordt, dat is wat in de theebuiltjes uit de supermarkt gaat.
Ik proef en vanaf het eerste geurvlaagje, vanaf het eerste
voorzichtige nipje begrijp ik het. Dit is de eerste keer dat ik écht thee
drink.
Gedaan met snel een theebuiltje in een kop kokend water te
gieten. Dit is zijn traagheid waard.
Ik wandel wat rond terwijl Annelies informatie opzoekt voor
een klant. De inrichting spreekt tot de verbeelding. Van de kastjes boven de
toonbank tot de postkaartenrekjes, alles is handgemaakt door
Gio (de man des
huizes en decorbouwer).
Echt bewonderenswaardig. Tussen de drukte van een gezin met
drie dochters in hebben ze samen de tijd genomen om dit project op te starten.
De tijd genomen om te lezen, te dromen, te bedenken, hun huis te verbouwen en
te creëren. Elkaar gesteund en gestimuleerd tot het resultaat er was. Hun
liefde en betrokkenheid voel je hier hangen tot in het kleinste hoekje.
Dit is hoe ik wil winkelen. Van de kruiden tot de
handtassen, van de nootjes tot de postkaartjes, van elk product ben je zeker
dat het met passie en eerlijkheid gemaakt werd. Dat het waar mogelijk van heel
dichtbij komt. Dat Annelies haar tijd neemt om je te begeleiden, dat ze een
leek als ik doet verlangen naar meer kennis.
Samber, Kobijn, Abeltje, het komt goed. Binnenkort kan mama
jullie wat meer doorgeven dan haar afgezaagde appelboomverhaal. Misschien kan
ik jullie zelfs overtuigen om vanavond een tasje kamillethee te drinken. En ga
ik de rustigste nacht in tijden tegemoet.
Give-away
Ik mag van Annelies een handtas van
Myomy weggeven!
De handtas heeft een winkelwaarde van 79,95 euro en is
handgemaakt in Mongolië. Uiteraard van biologisch gelooid leder en helemaal
fairtrade.
Wat moet je doen om kans te maken?
1.
Vertel ons in de reacties hieronder waarom jij
deze handtas verdient
3.
Hou de facebookpagina en deze blog in de gaten,
meedoen kan tot za 2 juli, de winnaar wordt op 3 juli bekendgemaakt
